************
@ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပူေလာင္ေၾကကြဲရတာေတြဟာမျဖစ္ျခင္တဲ႔အရာေတြျဖစ္လာတဲ႔အခါခံစားရတာေတြေပါ႔
@အိုျခင္းနာျခင္းေသျခင္းေတြနဲ႔ဆုံေတြ႕လာရင္ေသာကပရိေဒဝဒုကၡေဒါမနႆဥပါယာသေတြဟာလူေတြကိုနိွပ္စက္မဲ႔တရားေတြအျဖစ္ ျဖစ္ေပၚလာၾကပါတယ္
#အကယ္၍အိုျခင္းနာျခင္းေသျခင္းေတြသာျဖစ္ေပၚမလာခဲ႔ပါလ်င္္ေသာကပရိေဒဝဒုကၡေဒါမနႆဥပါယာသေတြဟာျဖစ္ေပၚစရာမရွိပါဘူး
@ေမြးဖြားျခင္းဇာတိသာမျဖစ္ေပၚခဲ႔လ်င္အိုျခင္းနာျခင္းေသျခင္းလည္းျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္။
@ေစတနာဆိုတဲ႔ေစတသိက္နဲ႔တစ္ကြျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔စိတ္ေတြသာမျဖစ္ခဲ႔ရင္"ကမၼဘဝ"ဆိုတဲ႔ဘဝျဖစ္ရပ္တစ္ခုကိုျပဳဳမိျခင္းမရွိနိုင္တဲ႔အတြက္ဇာတိဟာျဖစ္မလာနိုင္ဘူး။
@ျပဳေစျဖစ္ေစလိုတဲ႔ေစတနာကမၼဘဝေတြကလည္းျပင္းစြာစြဲယူမွဳ "ဥပါဒါန္"ေၾကာင့္ျဖစ္လာရတာဆိုေတာ့တစ္စုံတစ္ခုအေပၚမွာသာျပင္းစြာစြဲမွတ္ယူမွဳမျပဳခဲ႔ရင္"ကမၼဘဝ"သည္လည္းျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိ။
@အာရုံအာယတနေတြမွာကပ္ၿငိမွဳတဏွာသာမျဖစ္ေပၚခဲ႔ဘူးဆိုရင္ဒီအာရုံကိုသိမွဳသေဘာမွာျပင္းစြာစြဲမွတ္ယူမွဳဥပါဒါန္ဟာျဖစ္စရာမရွိပါ။
@ဝိညာဏ္နာမ္ရုပ္သဠာယတနဖႆဆိုတဲ႔>စိတ္ေတြအဆင္းအသံေတြကိုအာရုံခံတတ္တဲ႔အာရုံခံအၾကည္ဓါတ္ေတြ>
အာရုံကိုယူျခင္းအာရုံနဲ႔ထိေတြ႕ျခင္းသေဘာေတြေၾကာင့္>>ေဝဒနာဆိုတာျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။
#ထိုေဝဒနာ၏သေဘာအမွန္ကိုရွဳျမင္တတ္တဲ႔"သတိ"သုံးသပ္ဆုံးျဖတ္နိုင္စြမ္း"ပညာ"တို႔ျဖင့္ျပည့္စုံပါလ်င္ေဝဒနာခ်ဳပ္မွဳေၾကာင့္တဏွာမျဖစ္နိုင္ေတာ့ေခ်။
@ထိုဝိညာဏ္နာမ္ရုပ္သဠာယတနဖႆဆိုေသာအာရုံတို႔အေပၚအာရုံယူက်က္စားတတ္ျခင္းသေဘာတို႔သည္လည္းအားထုတ္္ျခင္းသေဘာ/ျပဳလုပ္အပ္ျခင္းသေဘာ"သခၤါရ"ကိုသာအေၾကာင္းခံေပ၏။
@ျပဳလုပ္အားထုတ္ျခင္းသေဘာ"သခၤါရ"သာခ်ဳပ္ခဲ႔ပါလ်င္အာယတနဖႆတို႔သည္ခ်ဳပ္မည္သာတည္း။
@သခၤါရသည္လည္းအာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုမသိျခင္းတည္းဟူေသာေမာဟ(အဝိဇၨာ)ေၾကာင့္သာလ်င္ျဖစ္ေပၚရေလ၏။ေမာဟဟူေသာအရင္းအျမစ္ကိုနုတ္ပယ္ၿပီးအေမာဟတည္းဟူေသာအာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုသိျခင္းပညိေႁႏၵေစတသိက္(ဝိဇၨာ)ျဖစ္သည္ရွိေသာ္>အဝိဇၨာ(မသိမွဳ)၏ခ်ဳပ္မွဳေၾကာင့္သခၤါရ(အာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကုိမသိပဲျပဳလုပ္အားထုတ္မွဳမ်ား)ခ်ဳပ္ေလ၏။
#ဤသို႔အားျဖင့္အလုံးစုံတို႔သည္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၾကေလ၏။
###အာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုသိျခင္းသည္အဘယ္နည္း?
*အဆင္းအသံအနံ႔စသည္တို႔ျဖင့္ထိေတြ႕အာရုံယူအပ္ေသာဖႆေဝဒနာတို႔၏သေဘာအမွန္သည္မေနာဝိညာဏဓါတ္၌စူးစိုက္တည့္မတ္ရွဳျမင္ေသာ္ခ်ဳပ္ျခင္းသက္သက္မ်ွကိုသာလကၡဏာျပေလ၏။
###တနည္းအားျဖင့္အဇၩတၲဟုဆိုအပ္ေသာအတြင္းသေဘာအမွန္ကိုအတၲမဖက္အနတၲသက္သက္(သူ႕သေဘာသူေဆာင္ေနျခင္းသက္သက္မ်ွ)သာျဖစ္ေၾကာင္းရွဳျမင္ျခင္းတည္ေလေသာ္ထိုေဝဒနာသေဘာတို႔သည္ဆိုဖြယ္မရွိလ်င္စြာခ်ဳပ္ေပ်ာက္ကုန္ဆုံးေနလ်က္သာျဖစ္ေနေလ၏။
###ထိုအာယတနဖႆေဝဒနာသေဘာတို႔သည္အတြင္းသေဘာမေနာဝိညာဏဓါတ္၌ခ်ဳပ္ျခင္းလကၡဏာရွင္းစြာျမင္ေလေသာ္ခ်ဳပ္ေနျခင္းသည္သာအမွန္ထင္ရွားရွိေလ၏ဟုပိုင္းျခားပိုင္နိုင္သိျမင္ေလ၏။
@ထိုသိျမင္ျခင္း၌အလုံးစုံတို႔သည္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းလ်က္ရွိ၏။အာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ျဖစ္ေသာျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္သာတည္းဟုသိလ်က္အဘယ္အာယတနကိုမ်ွကပ္ၿငိမေနပဲကင္းလ်က္ၿငိ္မ္းလ်က္သေဘာ၌သာမ်က္ေမွာက္ျပဳသိျမင္ေနနိုင္ေသာေၾကာင့္ဤအဇၩတၲ၏အဆုံးအရပ္သည္
#ျဖစ္ျခင္းကင္းသျဖင့္ပ်က္ျခင္းကင္းေန၏။
#ေမြးဖြားျခင္းမရွိသျဖင့္အိုျခင္းေသျခင္းကင္းေန၏။
#ဥပါဒါန္မရွိသျဖင့္ကမၼဘဝတို႔ကင္းေန၏။
#ေဝဒနာခ်ဳပ္သျဖင့္ေပၚရန္တဏွာမရွိကင္းေလ၏။
#အာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုမသိေသာေၾကာင့္အားထုတ္အပ္ေသာသခၤါရတို႔ခ်ဳပ္ေနသျဖင့္အာရုံကိုဖမ္းယူအပ္ေသာသဠာယတနဝိညာဏ္တို႔ခ်ဳပ္ေလ၏။
#ထိုအာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုသိျမင္ျခင္းေၾကာင့္အာရုံအာယတနတို႔၏ခ်ဳပ္ျခင္းအမွန္ကိုသိျမင္ေနေသာအားျဖင့္အလုံးစုံတို႔သည္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနရေလ၏။
#ထိုျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းတို႔ကင္းရာခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနျခင္းသက္သက္သည္တည္ရာကြ်န္းနိဗၺာန္တည္း
#ထိုအရပ္ကိုမေမ႔မေလ်ာ့ေသာသတိအႀကီးအမွဴးျပဳလ်က္>ေဘးအေပါင္းကင္းၿငိမ္းရာမွီခိုရာကြ်န္းအျဖစ္အၿမဲမျပတ္နွလုံးသြင္းအပ္သည္သာတည္း။
_______******_______
###ကပၸမာဏဝပုစၧာ
၁ဝ၉၉။ (ကပၸသည္ ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္၏) -
ျမတ္စြာဘုရား ျဖစ္ေပၚေနေသာ မ်ားေသာ ေဘးရွိေသာ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာ အလယ္၌ တည္ကုန္ေသာ အိုျခင္း ေသျခင္းသည္ ႏွိပ္စက္အပ္ကုန္ေသာသူတို႔၏ (မွီခိုရာ) ကြၽန္းကို ေဟာေတာ္မူပါေလာ့၊ အသွ်င္ဘုရားသည္ ဆင္းရဲတစ္ဖန္ မျဖစ္ႏိုင္ရာေသာ ဤကြၽန္းကို အကြၽႏု္ပ္အားမိန္႔ၾကားေတာ္မူပါေလာ့။ (၁)
၁၁ဝဝ။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏) -
ကပၸ ျဖစ္ေပၚေနေသာ မ်ားေသာ ေဘးရွိေသာ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာအလယ္၌ တည္ကုန္ေသာ အိုျခင္း ေသျခင္းသည္ ႏွိပ္စက္အပ္ကုန္ေသာသူတို႔၏ (မွီခိုရာ) ကြၽန္းကို သင့္အား ငါဘုရား ေဟာအံ့။ (၂)
၁၁ဝ၁။ (မွီခိုရာ) ကြၽန္းသည္ ေၾကာင္းၾကမႈမရွိ၊ တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ စြဲလမ္းယူရာ မဟုတ္၊ ဤကြၽန္းမွတစ္ပါး အျခားကြၽန္း မရွိ၊ အိုျခင္း ေသျခင္း၏ကုန္ရာျဖစ္ေသာ ထိုကြၽန္းကို နိဗၺာန္ဟူ၍ ငါဆို၏။ (၃)
၁၁ဝ၂။ ေအာက္ေမ့မႈ 'သတိ' ရွိေသာ အၾကင္သူတို႔သည္ ထိုနိဗၺာန္ကြၽန္းကို အမွန္ သိျခင္းေၾကာင့္ တရားကို ျမင္ၿပီးသူ ကိေလသာမီးၿငိမ္းသူ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္ မာရ္၏ ေနာက္လိုက္ မဟုတ္ေတာ့ကုန္၊ ၏ အလုပ္အေကြၽး မဟုတ္ ေတာ့ကုန္။ (၄)
ဆယ္ခုေျမာက္ ကပၸမာဏဝပုစၧာ ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment