***********************
@ ေယာနိေသာမနသိကာရ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပါတ္စြာနွလုံးသြင္းျခင္း(ေလ်ာ္စြာရွဳျခင္း)
သည္လြန္စြာအေရးႀကီးလွပါသည္။
@အေယာနိေသာမနသိကာရ
မသင့္မတင့္နွလုံးသြင္းျခင္း(အတၲျဖင့္ရွဳျခင္း)သည္အာယတနအစဉ္မျပတ္သံသရာကိုသာဆက္ေစသျဖင့္ဆင္းရဲတို႔သာျဖစ္ေစေလ၏။
***ငါျမင္သည္ငါၾကားသည္ဟုနွလုံးသြင္းျခင္းသည္အေယာနိေသာမနသိကာရပင္ျဖစ္ေလ၏။
***အတၱဒိ႒ိကိုအေျခခံေလ၏။
***ေမာဟေဟတုပင္မအေၾကာင္းခံ၏။
>>ထိုနွလုံးသြင္းမွားေၾကာင့္အာရုံသေဘာတို႔၌ကပ္ၿငိမွဳတဏွာသည္ျဖစ္ေလ၏။
***ေလာဘေဟတုအေၾကာင္းေပၚ၏။
>>>အာရုံသေဘာတို႔အေပၚကပ္ၿငိလ်က္ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျပဳမူထိပါးမွဳတို႔ျဖစ္ေလ၏။
***ေဒါသေဟတုအေၾကာင္းတည္း။
#ထိုအခါခႏၶာအာယတနအစဉ္တို႔သာျဖစ္ေပၚေနလ်က္စြဲမွတ္ယူမွဳသညာအမွတ္မွားတို႔ျဖင့္
>မတင့္တယ္သည့္"အသုဘ"သေဘာေဆာင္သည့္ရုပ္ကိုတင့္တယ္သည့္"သုဘ"ဟုလည္းေကာင္း
>>ခဏမစဲခ်ဳပ္ေပ်ာက္"အနိစၥ"ျပေနသည့္သိမွဳသေဘာစိတ္ကို
အာရုံအေပၚမသိမွဳနွင့္အားထုတ္ျပဳေနေသာေၾကာင့္အစဉ္တန္းမျပတ္ျဖစ္ေနျခင္းအားျဖင့္"နိစၥ"ဟုလည္းေကာင္း
>>>သုခေဝဒနာ၏အာရုံအရသာခံစားမွဳသေဘာသည္အာရုံသိစိတ္နွင့္အတူခဏမစဲခ်ဳပ္ေပ်ာက္ကုန္ဆုံးေနလ်က္"ဒုကၡ"အျဖစ္ျပေနေသာ္လည္းငါခံစား၏ဟူေသာအထင္ျဖင့္"သုခ"ဟုလည္းေကာင္း
>>>>မွတ္သားမွဳေစ့ေဆာ္မွဳစသည့္သေဘာမ်ားသည္လည္းအာရုံသိစိတ္တို႔ႏွင့္ယွဉ္လ်က္ဆိုင္ရာအညမညသဟဇာတ(အတူတကြအျပန္အလွန္)ေက်းဇူးျပဳျဖစ္ေပၚၾကၿပီးဆိုင္ရာစိတ္နွင့္အတူတစ္ကြခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားၾကသည့္သူ႔သေဘာသူေဆာင္ေနျခင္း"အနတၲ"သေဘာကိုငါလုပ္ေနသည္ဟုအထင္ေရာက္လ်က္"အတၲ"ဟုလည္းေကာင္းနွလုံးသြင္းမွားေနလ်က္ျဖစ္ၾကေလ၏။
#ရွင္ေတာ္ျမတ္သည္နွလုံးသြင္းမွန္ရန္တိတိက်က်ေဟာညႊန္ခဲ႔ပါသည္။
"စကၡဳံစပဋိစၥရူေပစဥပၸဇၨႏၲိစကၡဳဝိညာဏံ"
မ်က္စိနဲ႔အဆင္းတိုက္ဆုံတဲ႔အခါျမင္သိစိတ္ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္လို႔ႏွလုံးသြင္းတတ္ေအာင္ေလ်ာ္စြာရွဳျမင္တတ္ေအာင္လမ္းညႊန္ေပးျခင္းျဖစ္ေပ၏။
"ရူပါယတနံစကၡဳဝိညာဏဓါတုယာတံသမၸယုတၲကာနဉၥဓမၼာနံအာရမၼဏပစၥေယနပစၥေယာ"
အဆင္းသည္အာရုံျပဳျခင္းသေဘာအားျဖင့္ျမင္သိစိတ္နွင့္အတူယွဉ္ဘက္ေဝဒနာသေဘာသညာသေဘာစသည့္စိတ္ေစတသိက္မ်ားျဖစ္ေပၚျခင္းကိုေက်းဇူးျပဳ၏။
>>ထိုသို႔နွလုံးသြင္းအပ္ေလ၏။
>>>တရားတို႔ကိုတရားအတိုင္းသိျမင္ရန္ထိုကဲ႔သို႔နွလုံးသြင္းရွဳျမင္အပ္ေၾကာင္းဘုရားရွင္လမ္းညႊန္ေတာ္မူေလ၏။
>>>ထိုကဲ႔သို႔သာ တရားတို႔ကိုတရားအတိုင္းသိျမင္ရန္အတၲမစြက္အျမင္ရွင္းလ်က္နွလုံးသြင္းရွဳျမင္နိုင္ပါလ်င္
#ျမင္သိစိတ္၏ခ်ဳပ္ျခင္းယွဉ္ဖက္ေဝဒနာသညာတို႔၏ခ်ဳပ္ျခင္းကိုရုိးရွင္းစြာသိျမင္နိုင္၏။
#ထိုဆိုင္ရာအာရုံသိစိတ္တို႔ခ်ဳပ္ျခင္းကိုေလ်ာ္စြာရွဳျမင္ေသာအားျဖင့္အာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုသိျမင္ေလေတာ့၏။
#အာရုံတို႔၏သေဘာအမွန္ကိုသိျမင္ျခင္းအေမာဟ(ပညိေႁႏၵေစတသိက္)သည္ပင္အဝိဇၨာအေမွာင္ေပ်ာက္လ်က္ဝိဇၨာအလင္းေရာက္ျခင္းမည္ေပ၏။
#ေယာနိေသာမနသိကာရ၏အေရးပါျခင္းခရီးဆုံးသို႔ပို႔ေဆာင္နိုင္ျခင္းကိုသိအပ္၏။
_____<><><>______
###ပဌမေသခသုတ္###
----******-----
၁၆။ ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ ဤေယာနိေသာမနသိကာရသည္ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ မေရာက္ေသးေသာ အတုမရွိ ျမတ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ကို ေတာင့္တလ်က္ ေနေသာ ေသကၡရဟန္း၏ အတြင္းအဇၩတၱျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအဂၤါတည္းဟု ႏွလံုးျပဳ၍ ေက်းဇူးမ်ားသကဲ့သို႔ ဤအတူ ေယာနိေသာမနသိကာရမွတစ္ပါး အျခားေက်းဇူးမ်ားေသာတရားတစ္ခုကိုမွ်လည္း ငါဘုရား ျမင္ေတာ္မမူ၊ ရဟန္းတို႔ ေယာနိေသာမနသိကာရရွိေသာ ရဟန္းသည္ အကုသိုလ္ကို ပယ္စြန္႔၍ ကုသိုလ္ကို ပြါးေစ၏။ ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
''ေယာနိေသာမနသိကာရသည္ ေသကၡရဟန္းအား ျမတ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ရန္ေက်းဇူးမ်ားသကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေယာနိေသာမနသိကာရမွတစ္ပါး အျခား ေက်းဇူးမ်ားေသာတရားမရွိ၊ အသင့္အားျဖင့္အားထုတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ဆင္းရဲကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ႏိုင္ရာ၏''ဟု ဤဂါထာျဖင့္ဆိုအပ္၏။
ဤအနက္သေဘာကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။
ဆ႒သုတ္။
No comments:
Post a Comment