###ၿငိမ္းေအးသည္ျဖစ္၍###
       ********************
@ဘာေၾကာင့္လွဳပ္ခတ္ေနရတာလဲ ? ? ?

@ဘာေၾကာင့္ေသာကေရာက္ေနရတာလဲ ? ? ?

@ဘာေၾကာင့္ပူေဆြးငုိေႂကြးနွလုံးေၾကကြဲျဖစ္ရတာလဲ ? ? ?

#သူ႔ေၾကာင့္ငါ႕ေၾကာင့္လို႔လက္ညိွဳးထိုးအျပစ္ပုံမခ်လိုက္ပါနွင့္။

#ျဖစ္လာသမ်ွဟာမိမိနွလုံးသြင္းမွားလို႔ဆိုတာကိုျမတ္ဗုဒၶတိတိက်က်ညႊန္ျပေတာ္မူတယ္။ဘုရားရွင္ကိုယုံၾကည္တယ္ဆိုရင္ဒီကစရမွာ။

@ဘာေတြကိုနွလုံးသြင္းမွားတာလဲ ? ? ?

#အာရုံေတြနဲ႕ထိေတြ႕လို႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔အာရုံသိစိတ္ေတြမွာစုေပါင္းျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ခႏၶာငါးပါးသေဘာတရားေတြကိုငါငါငါနဲ႔ႏွလုံးသြင္းမိတာကိုကစမွားေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
>အဲဒီေတာ့အလြန္လ်င္ျမန္တဲ႔သေဘာရွိတဲ႔ >>အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕စီးဝင္လာတတ္တဲ႔
>>>အာရုံကိုပူးကပ္အဟုတ္မွတ္သရုပ္ေဖာ္။ပုံေပၚစြဲကပ္။အထပ္ထပ္မွတ္ယူ
>>>>လွဳပ္ခတ္ခါပူပင္ပန္းစြမ္းသေလာက္ေစ့ေဆာ္ေနတဲ႔"တဏွာ"
#တရားကိုယ္ေလာဘေစတသိက္
#ဟိတ္အျဖစ္ေထာက္ပံ႕လိုက္တာကအာရုံကိုသိတဲ႔စိတ္မွာ
#ငါငါငါငါလို႔ငါျမင္ငါၾကားနွလုံးသြင္းမွားကစလိုက္တာ။

_/|\_ ဒါေၾကာင့္ေလဗုဒၶက
#မင္းျဖစ္ၿပီးတာေတြကိုလည္းျပန္တမ္းတမေနနဲ႔တဲ႔
#မျဖစ္ေသးတာေတြကိုလည္းလွမ္းေတာင့္တမေနနဲ႕တဲ႔
#ခုျဖစ္ေနတာတည့္တည့္ရွဳ
   ျဖစ္ေလသမ်ွသခၤါရရွိေနလို႔လား ? ? ?

<©>ခုျဖစ္ေနတာေသခ်ာရွဳေတာ့

#မရွိေတာ့ပါဘုရား

®ဒါဆိုဘာသုံးလို႔ရသလဲ ?

#သုံးမရပါဘူး
#ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္တာသက္သက္
#အသုံးမက်တာသက္သက္
#ဒုကၡေရာက္ေနတာသက္သက္
<©>ဒီေတာ႔
#သူ႔သေဘာသူေဆာင္သူ႔အလုပ္သူလုပ္
#ဘယ္လိုမွျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးလို႔မရတဲ႔သခၤါရေတြရဲ႕သေဘာ
#ငါဝင္ေနွာၿပီးျပဳျပင္ေနလို႔
#ငါထင္ၿပီးခံစားေနလို႔တုန္လွဳပ္ေနရတာ။ပင္ပန္းေနရတာ။ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနရတာ။
#ဒါေတြအကုန္လုံးဟာငါ႔ရဲ႔မိုက္ျပစ္။

@ဒီေတာ့ယၡဳမ်က္ေမွာက္မွာပဲ
#ျဖစ္သမ်ွခႏၶာ
#အနိစၥသာတြင္တြင္ရွဳသမို႔
#အသုံးမက်တာေသခ်ာသိၿပီး
#အဆုံးက်ေအာင္နွလုံးသြင္း
#ရွင္းေနတဲ႔အသိအျမင္မွာကပ္စရာခႏၶာမရွိတာမို႔တဏွာဟာမေပၚခ်ဳပ္ေနၿပီးၿငိမ္းတဲ႔စိတ္အစဉ္သိျမင္ရာဓမၼာရုံသေဘာ

#ခ်ဳပ္ေနသည္ျဖစ္၍
#ကင္းေနသည္ျဖစ္၍
#ၿငိမ္းေနသည္ျဖစ္၍

  ---------------==--------   
###အတၱဒ႑သုတ္###
       **************
၉၄၂။ (ပစၥဳပၸန္ သံသရာႏွစ္ျဖာေသာ) ေဘးသည္ မိမိ၏ ဒုစ႐ိုက္ အျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ သာျဖစ္ေပၚလာရာ၏။ (သို႔ ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း) အခ်င္းခ်င္း ခိုက္ရန္ ျငင္းခံု ေနေသာ လူအေပါင္းကို႐ႈၾကကုန္ေလာ့၊ ငါဘုရားကိုယ္တိုင္ ထိတ္လန္႔မႈ သံေဝဂ ရခဲ့ဖူးသည့္အတိုင္း ထိတ္လန္႔ဖြယ္သံေဝဂတရားကို ေဟာၾကားေပအံ့။ (၁)

၉၄၃။ ေရနည္းငါးတို႔ကဲ့သို႔ (ကိေလသာတို႔ေၾကာင့္) တုန္လႈပ္ေနေသာ သတၱဝါ အေပါင္းကိုျမင္ရ၍လည္းေကာင္း၊ အခ်င္းခ်င္း ခိုက္ရန္ ျငင္းခံုေနၾကေသာ လူတို႔ကို ျမင္ရ၍လည္းေကာင္းေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေဘးဘ်မ္းသည္ ငါ့ထံသို႔ ဝင္ေရာက္ လာ၏။ (၂)

၉၄၄။ ထက္ဝန္းက်င္ (အားလံုး) ေသာ ေလာကသည္ အႏွစ္သာရ မရွိ၊ အရပ္ မ်က္ႏွာအားလံုးရွိသခၤါရတရားတို႔သည္ (မျမဲျခင္းစသည္ျဖင့္) တုန္လႈပ္ကုန္၏။ မိမိ၏မွီခိုအားထားရာကို အလိုရွိသူသည္ (ဇရာစသည္တို႔ျဖင့္) မလႊမ္းမိုးႏိုင္သည့္ တစ္စံုတစ္ခုေသာအရပ္ကို မျမင္။ (၃)

၉၄၅။ ပ်ဳိေသာ အရြယ္စသည္တို႔၏ ၿပီးဆံုးၿပီးေနာက္ ျဖစ္ကုန္ေသာ (ဇရာ စသည္တို႔) ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းဆဲအပ္ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို ျမင္ရ၍ ငါ့အား မေမြ႕ေလ်ာ္မႈ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထို႔ျပင္ဤသတၱဝါတို႔၌ စိတ္ႏွလံုးကိုမွီေနသည္ျဖစ္၍ ျမင္ႏိုင္ ခဲေသာ (ရာဂစေသာ) ျမားေျငာင့္ကို ငါ ျမင္ၿပီ။ (၄)

၉၄၆။ အၾကင္ (ရာဂစေသာ) ျမားေျငာင့္ စူးဝင္ေနသူသည္ အရပ္မ်က္ႏွာအား လံုးတို႔သို႔ ေျပးသြားရ၏။ ထို (ရာဂစေသာ) ျမားေျငာင့္ကိုပင္လွ်င္ ႏုတ္ပယ္လိုက္သည္ရွိေသာ္ မေျပးသြားရေတာ့ေပ၊ (ၾသဃေလးပါး၌) မနစ္ျမဳပ္ရေတာ့ေပ။ (၅)

၉၄၇။ လူ႕ျပည္ ေလာက၌ အၾကင္တပ္မက္ေမာဖြယ္ (ကာမဂုဏ္)တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ထိုတပ္မက္ေမာဖြယ္ ကာမဂုဏ္တို႔ေၾကာင့္ (ဆင္အတတ္စေသာ) အတတ္ ပညာတို႔ကို အဆင့္ဆင့္သင္ယူၾကကုန္၏။ ထိုကာမဂုဏ္တို႔ႏွင့္ အတတ္ပညာတို႔၌ လိုက္စားေလ့လာသူ မျဖစ္ရာ၊ ကာမတို႔ကို (အနိစၥစေသာအားျဖင့္) အခ်င္းခပ္သိမ္း ထိုးထြင္းသိ၍ မိမိ၏ (ရာဂစသည္ကို) ၿငိမ္းစိမ့္ေသာငွါ က်င့္ရာ၏။ (၆)

၉၄၈။ ရဟန္းသည္ ဝစီသစၥာစသည္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရာ၏။ (ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္) မၾကမ္းတမ္းသူလွည့္ပတ္မႈ 'မာယာ' မရွိသူကုန္းတိုက္မႈ ကင္းသူ အမ်က္ထြက္မႈ မရွိသူ ျဖစ္ရာ၏။ ယုတ္မာေသာ ေလာ ဘကိုလည္းေကာင္း၊ ဝန္တိုမႈ 'မစၧရိယ'ကိုလည္းေကာင္း လြန္ေျမာက္ရာ၏။ (၇)

၉၄၉။ နိဗၺာန္သို႔ ၫြတ္ေသာ စိတ္ရွိသူသည္ ငိုက္မ်ဥ္းျခင္းကိုလည္းေကာင္း ပ်င္းရိျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုင္းမိႈင္းျခင္းကိုလည္းေကာင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ရာ၏။ (ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌) ေမ့ေလ်ာ့သျဖင့္ မေနရာ၊ အလြန္ေထာင္လႊားမႈ 'မာန'၌ မတည္ရာ။ (၈)

၉၅ဝ။ မုသားစကား မေျပာဆိုရာ၊ ႐ုပ္တရား၌ ခ်စ္ခင္မႈကို မျပဳရာ၊ ေထာင္ လႊားမႈ 'မာန'ကိုလည္းပိုင္းျခား၍ သိရာ၏။ အေဆာတလ်င္ ျပဳလုပ္ျခင္းမွ ေရွာင္ ၾကဥ္သည္ျဖစ္၍ က်င့္ရာ၏။ (၉)

၉၅၁။ အတိတ္ခႏၶာငါးပါးကို မႏွစ္သက္ မမက္ေမာရာ၊ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာငါးပါး၌ ႏွစ္သက္မက္ေမာမႈကိုလည္းမျပဳရာ၊ ခႏၶာစသည္ ပ်က္စီးသည္ရွိေသာ္ မပူေဆြး ရာ၊ ဆြဲငင္တတ္ေသာတဏွာကို စြဲမွီသူ မျဖစ္ရာ။ (၁ဝ)

၉၅၂။ မက္ေမာမႈ 'တဏွာ'ကို ႀကီးစြာေသာ ေရအလ်ဥ္ဟူ၍ ငါ ဆို၏။ လ်င္စြာ ျဖစ္တတ္ေသာတဏွာကို ေတာင့္တမႈ 'ဇပၸန'ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မလႊတ္မူ၍ ဆြဲကိုင္မႈ 'အာရမၼဏ'ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ တုန္လႈပ္မႈ 'ပကပၸန'ဟူ၍လည္းေကာင္း ငါ ဆို၏။ ကာမဟူေသာ ၫြန္ကို လြန္ေျမာက္ႏိုင္ခဲေသာ အရာဟု ငါ ဆို၏။ (၁၁)

၉၅၃။ မေကာင္းမႈမွ အပျပဳၿပီးေသာ ထိုရဟန္းသည္ (အ႒ဂႌကမဂ္) သစၥာမွ မလႊဲမေရွာင္မူ၍ (အာယတန)အားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ၿပီးလွ်င္ (နိဗၺာန္ဟူေသာ) ၾကည္းကုန္းထက္၌ တည္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို စင္စစ္ ၿငိမ္းေအးၿပီးသူဟူ၍ ဆိုအပ္၏။ (၁၂)

၉၅၄။ ဤေလာက၌ (ဆႏၵရာဂစသည္ကို ပယ္ၿပီးျဖစ္၍) ေကာင္းစြာ ေနထိုင္ သြားလာေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ (တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္) မမွီဘဲလ်က္ သခၤတတရား အေပါင္းကို (အနိစၥ စေသာအားျဖင့္) သိၿပီးျဖစ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် မခ်စ္ခင္ ေတာ့ေပ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္သာ ပညာရွိမည္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္သာ မဂ္ဉာဏ္သို႔ ေရာက္ၿပီးသူ မည္၏။ (၁၃)

၉၅၅။ ဤေလာက၌ အၾကင္သူသည္ ကာမတို႔ကို လြန္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ၊ ေလာက၌ လြန္ႏိုင္ခဲေသာ ကပ္ၿငိမႈ 'တဏွာ'ကိုလည္း လြန္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ၊ (တဏွာ) အလ်ဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးေသာ ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႕မရွိေသာ ထိုသူသည္ မပူေဆြးေတာ့ေပ၊ မၾကံမိႈင္ေတာ့ေပ။ (၁၄)

၉၅၆။ အတိတ္သခၤါရတို႔ကို (အာ႐ံုျပဳ၍ျဖစ္ေသာ) ကိေလသာမ်ဳိးကို ေျခာက္ခန္း ေစေလာ့၊ အနာဂတ္သခၤါရတို႔ကို (အာ႐ံုျပဳ၍ျဖစ္ေသာ ရာဂစေသာ) ေၾကာင့္ၾကမႈ သင့္အား မျဖစ္ေစလင့္၊ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာငါးပါးတို႔ကို တဏွာဒိ႒ိအားျဖင့္ သင္ မစြဲယူခဲ့မူ (ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးသည္ျဖစ္၍) ေနရလတၱံ႕။ (၁၅)