###ရပ္တည္မေနဘဲအားမထုတ္ဘဲ###
        *****************
@မ်က္စိအာယတန
စကၡဳဝိညာဏ္စကၡဳသမၹႆ     ဇာေဝဒနာျဖစ္ေပၚျခင္းတို႔၌တဏွာဥပါဒါန္ကမၼဘဝတို႔ျဖင့္အလ်ဉ္မျပတ္ျဖစ္ေနေသာသံသရာသေဘာကိုသိအပ္၏။
နား၌နွာ၌လ်ွာ၌ကိုယ္၌စိတ္၌ထိုဓမၼျဖစ္စဉ္အလ်ဉ္မျပတ္ျဖစ္ေနျခင္းမ်ားသည္သံသရာဝဲၾသဃအတြင္းလည္ပတ္ျခင္းမည္ေလ၏။

###ထိုသေဘာတို႔အေပၚမသိမျမင္ဘဲရပ္တည္ေနလ်င္ေအာက္သံသရာသို႔နစ္ျမဳတ္ရာ၏။

###ထိုသေဘာတို႔အေပၚမသိမျမင္ပဲအားထုတ္လုံ႕လျပဳေသာ္အထက္သံသရာသို႔ေမ်ာပါေလရာ၏။

_/|\_စင္စစ္ထိုတရားတို႔သည
္ခႏၶာအာယတနဓါတ္သဘာဝသက္သက္မ်ွ
အေၾကာင္းစုံညီညြတ္၍ျဖစ္ေပၚလာၿပီးလ်င္ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ဆုံးသြားေသာဒုကၡသက္သက္ဆင္းရဲအစုအေဝးမ်ွသာျဖစ္ေၾကာင္းပိုင္းျခားသိအပ္၏။

#ထိုတရားတို႔၏ျဖစ္စဉ္အတြင္း၌သာစြဲမက္ကပ္ညိသက္ေရာက္ရပ္တည္ေနလ်င္နစ္ျမဳတ္မည္သာတည္း

#ထိုတရားတို႔ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနေအာင္အားထုတ္ေနပါလ်င္လည္းသံသရာၾသဃ၌ေမ်ာေနဦးမည္သာတည္း

#ထိုတရားတို႔၏ျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွသည္ခ်ဳပ္ျခင္းသာလ်င္အဆုံးရွိေၾကာင္းထူးစြာသိလ်က္ထိုဒုကၡအစုကိုပိုင္းျခားသိအပ္ျခင္းသည္သာသံသရာဝဲၾသဃမွလြတ္ေၾကာင္းတည္း။

_/|\_ထို႔ေၾကာင့္ဗုဒၶသည္
"ငါသည္ရပ္တည္မေနဘဲအားမထုတ္ဘဲသံသရာအယဉ္ၾသဃကိုကူးေျမာက္ခဲ႔၏"ဟုမိန္႔ဆိုေလ၏။

၁-ေဒဝတာသံယုတ္

၁-နဠဝဂ္

၁-ၾသဃတရဏသုတ္

၁။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို (ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါျဖင့္) ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ရပ္တည္ကာ ျမတ္စြာဘုရားအား ''အသွ်င္- အသွ်င္ဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအားျဖင့္ သံသရာအယဥ္ 'ၾသဃ'ကို ကူးေျမာက္ေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း''ဟု ေလွ်ာက္၏၊ ဒါယကာနတ္သား ငါသည္ ရပ္တည္မေနဘဲ အားမထုတ္ဘဲ သံသရာအယဥ္ 'ၾသဃ'ကို ကူးေျမာက္ခဲ့၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ''အသွ်င္- အသွ်င္ဘုရားသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရပ္တည္မေနဘဲ အားမထုတ္ဘဲ သံသရာအယဥ္ 'ၾသဃ'ကို ကူးေျမာက္ေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း''ဟု (ေလွ်ာက္၏)၊ ဒါယကာနတ္သား ငါသည္ အၾကင္အခါ၌ ရပ္တည္ေန၏၊ ထိုအခါ နစ္ျမဳပ္ရ၏၊ အၾကင္အခါ၌ အားထုတ္၏၊ ထိုအခါ ေမ်ာပါး ရ၏၊ ဒါယကာနတ္သား ဤသို႔လွ်င္ ငါသည္ ရပ္တည္မေနဘဲ အားမထုတ္ဘဲ သံသရာအယဥ္ 'ၾသဃ'ကို ကူးေျမာက္ခဲ့၏ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။

''သတၱေလာက၌ ရပ္တည္ မေနဘဲ အားမထုတ္ဘဲ တဏွာကို ကူးေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ မေကာင္းမႈမွ အပျပဳၿပီးေသာ (ကိေလသာ) ၿငိမ္းေအးေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကာျမင့္မွပင္ ဖူးျမင္ရေလစြတကား''။

ထိုနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္ထား၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္သက္ (လက္ခံ) ေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ထိုနတ္သားသည္ ''ငါ့အား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္သက္ (လက္ခံ) ေတာ္မူ၏''ဟု သိ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ အ႐ိုအေသျပဳကာ ထိုအရပ္၌ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏။