*******************
@သိရုိးသိစဉ္သိေနၾကအျမင္မ်ိဳးမဟုတ္ပါေလ။
***အျပင္အပအာရုံေပးဝတၳဳတို႔အေပၚလိုက္ပါသုံးသပ္သိျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။
***အေတြးအႀကံမွတ္သားစဉ္းစား၍သိျခင္းမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါ။
***ထိုသိျခင္းအမွဳကိုျပဳေနေသာ"စိတ္"ကိုသိအပ္ပါ၏။
***အာရုံတို႔နွင့္ထိေတြ႕တိုင္းသိသိေနတတ္သည့္ထိုသိသည့္သေဘာ"စိတ္"ကိုအထူးသိအပ္ေလ၏။
#အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။
***စိတ္၏စ၍ျဖစ္မႈ၊တည္တံ႔မႈ၊အသစ္ျဖစ္ေပၚမႈ၊ထင္ရွားျဖစ္ေပၚမႈသည္ဆင္းရဲ၏စ၍ျဖစ္မႈ၊ေရာဂါတို႔၏တည္တံ့မႈ၊အိုျခင္းေသျခင္း၏ထင္ရွားျဖစ္ေပၚမႈမည္၏။
(ဥပၸါဒသံယုတ္)>စကၡုသုတ္
#အာရုံတို႔နွင့္ထိေတြ႕တိုင္းျဖစ္ျဖစ္ေနၾကသည့္သ္ိမႈသေဘာ"စိတ္"ကိုထိုသို႔ရႈျမင္လ်က္သိအပ္ေၾကာင္းကိုဗုဒၶၫႊန္ေလ၏။
#ထိုအာရုံကိုသိသည့္စိတ္ကိုသာမိမိသ္ိသည္ဟုနွလုံးသြင္းလ်က္ယွဉ္ဖက္ေဝဒနာသေဘာသညာသေဘာတို႔၌စြဲမွတ္ခံစားျခင္းအားျဖင့္ဆင္းရဲအစုတို႔ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနေအာင္အားထုတ္လ်က္ျဖစ္ေနၾကေခ်၏။
#အဇၩတၲဟုညႊန္အပ္ေသာမေနာဓါတ္သေဘာ၌ထိုထိုအာရုံကိုသိမွဳသေဘာစိတ္တို႔သည္>တရားကိုတရားအတိုင္းသိတတ္ရွုတတ္မွဳ"သတိ"စူးစိုက္ရွုျမင္နိုင္စြမ္း"သမာဓိ"သုံးသပ္နိုင္စြမ္း"ပညာ"တို႔ျဖင့္ရွုျမင္ပါလ်င္>>ခ်ဳပ္ျခင္းကိုသာျပေနေလ၏။
#အာရုံနွင့္ထိေတြ႕၍ျဖစ္ျဖစ္သမ်ွစိတ္တို႔သည္မေနာအဇၩတၲ၌ခ်ဳပ္မွဳသေဘာကိုသာအရွုခံျပေၾကာင္းထူးစြာသိအပ္၏။
#ထို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွခ်ဳပ္ၾကသည္သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ထိုသေဘာသည္ပင္ဆင္းရဲမည္၏ဟုထူးစြာသိအပ္၏။
#ထိုျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွသည္လည္းျမင္မွုသည္ျမင္တတ္ေသာသေဘာ၊ျကားမွုသည္ၾကားတတ္ေသာသေဘာ၊သိမႈသည္သိတတ္ေသာသေဘာ>သူ႔ဆိုင္ရာကိစၥကိုေဆာင္ကာခ်ဳပ္ျပသြားၾကျခင္းသည္ပင္တရားတို႔၏သဘာဝ>သူ႔သေဘာသူေဆာင္ေနျခင္းသက္သက္မ်ွ>အတၲမွသုည္းဆိတ္လ်က္အနတၲသေဘာသက္သက္တို႔သာတည္းဟုထူးျခားစြာသိအပ္၏။
#ျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွခ်ဳပ္ၿငိမ္းျပလ်က္အတၲမစြက္အနတၲသက္သက္မ်ွသိျမင္ျခင္းကိစၥျပည့္စုံေလလ်င္
*ျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွေဘး{ }ျဖစ္ျခင္းကင္းသမ်ွေဘးကင္းရာ
**အားထုတ္ျခင္းကိုဆင္းရဲ{ }အားထုတ္ျခင္းမဟုတ္သိျမင္သက္ဝင္ေနရုံမ်ွကိုခ်မ္းသာ
***အသစ္အသစ္တို႔ထပ္ထပ္ျဖစ္ေနျခင္းသည္ပင္ဆင္းရဲ{ }ျဖစ္စရာအလ်ဉ္းမရွိခ်ဳပ္ေနျခင္းသည္သာပကတိရွိေနေလသည့္ခ်မ္းသာ
****ခႏၶာအာယတနတို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ဆင္းရဲ{ }ခႏၶာအာယတနတို႔မျဖစ္ျခင္းသည္ခ်မ္းသာ
*****အျပင္အပကိုလိုက္မွတ္ခံစားအားထုတ္ေနသမ်ွဆင္းရဲ{ }အတြင္းအဇၩတၲ၌ခ်ဳပ္မွုသေဘာတို႔ကိုစူးစိုက္ရွုျမင္နိုင္မွသာခ်မ္းသာ
******တစ္စုံတစ္ရာျဖစ္ေနသမ်ွဆင္းရဲ{ }အလုံးစုံတို႔၏ျဖစ္ျခင္းကင္းလ်က္ၾကည္စင္ေသာမေနာဝိညာဏ္သက္သက္မ်ွျဖင့္သိအပ္ေသာနိဗၺာန္သည္သာခ်မ္းသာအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္းထူးျခားစြာသိအပ္သည္သာတည္း။ ။
-------{ }--------
#ပဋိသမၻိဒါမဂ္
(၁)မဟာဝဂ္
ဖစ္ေပၚျခင္းကို ေဘး၊ ျဖစ္ေပၚျခင္းမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ျဖစ္ပြားျခင္းကို ေဘး၊ ျဖစ္ပြားျခင္းမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ သခၤါရ နိမိတ္ကို ေဘး၊ သခၤါရနိမိတ္ မဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ အားထုတ္ျခင္းကို ေဘး၊ အားထုတ္ျခင္း မဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ တစ္ဖန္ ဘဝသစ္ ျဖစ္ျခင္းကို ေဘး၊ တစ္ဖန္ဘဝသစ္မျဖစ္ျခင္း နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ဂတိကို ေဘး၊ ဂတိမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ခႏၶာတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကို ေဘး၊ ခႏၶာတို႔၏ မျဖစ္ျခင္းဟူေသာ နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္၏ ျဖစ္ေပၚျခင္းကို ေဘး၊ မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္၏ မျဖစ္ေပၚျခင္း နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ပဋိသေႏၶေနျခင္းကို ေဘး၊ ပဋိသေႏၶ မေနျခင္း နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ အိုျခင္းကို ေဘး၊ မအိုျခင္းနိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ နာျခင္းကို ေဘး၊ မနာျခင္း နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ေသျခင္းကို ေဘး၊ မေသျခင္းနိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ စိုးရိမ္ျခင္းကို ေဘး၊ မစိုးရိမ္ျခင္းနိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ငိုေႂကြးျခင္းကို ေဘး၊ မငိုေႂကြးျခင္းနိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းကို ေဘး၊ ျပင္းစြာမပင္ပန္းျခင္း နိဗၺာန္ကို ေဘးကင္းရာဟု ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ (၃ဝ)
ျဖစ္ေပၚျခင္းကို သာမိသ၊ ျဖစ္ေပၚျခင္းမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ျဖစ္ပြါးျခင္းကို သာမိသ၊ ျဖစ္ပြါးျခင္းမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ သခၤါ နိမိတ္ကို သာမိသ၊ သခၤါရနိမိတ္မဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ အားထုတ္ျခင္းကို သာမိသ၊ အားထုတ္ျခင္းမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ တစ္ဖန္ ဘဝသစ္ျဖစ္ျခင္းကို သာမိသ၊ တစ္ဖန္ ဘဝသစ္မျဖစ္ျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ဂတိကို သာမိသ၊ ဂတိမဟုတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ခႏၶာတို႔၏ျဖစ္ျခင္းကို သာမိသ၊ ခႏၶာတို႔၏မျဖစ္ျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္၏ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚျခင္းကို သာမိသ၊ မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္၏ ထင္ရွားမျဖစ္ေပၚျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ပဋိသေႏၶေနျခင္းကို သာမိသ၊ ပဋိသေႏၶမေနျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ အိုျခင္းကို သာမိသ၊ မအိုျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ နာျခင္းကို သာမိသ၊ မနာျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ေသျခင္းကို သာမိသ၊ မေသျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ပူပန္ျခင္းကို သာမိသ၊ မပူပန္ျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ငိုေႂကြးျခင္းကို သာမိသ၊ မငိုေႂကြးျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းကို သာမိသ၊ ျပင္းစြာမပင္ပန္းျခင္း နိဗၺာန္ကို နိရာမိသဟူ၍ ထူးျခားစြာ သိအပ္၏။ (၃ဝ)
No comments:
Post a Comment