________******__________
@ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြခံစားေနတဲ႔အခါကိုယ္ခ်မ္းသာစိတ္ခ်မ္းသာျဖစ္ေနရတာကလည္းအမွန္ပါ။
***ဒါေၾကာင့္လည္းသာယာဖြယ္သေဘာလို႔ပညတ္ရတာေပါ႕
***သူ႕ခ်ည္းလားဆိုေတာ့
#အျပစ္ကလည္းတြဲလ်က္ပါလာတာပါပဲ
***အခိုက္အတန္႔အတြင္းမွာပဲေပ်ာက္ပ်က္သြားၾကတာကသူ႕အျပစ္
***ေပ်ာက္ပ်က္သြားၾကတာကိုပဲထပ္ထပ္အလိုရွိေနလို႔ထပ္ထပ္ျဖစ္ေပၚေအာင္ႀကိုးစားအားထုတ္ေနရတာကပဲကိုယ္၏ပင္ပန္းျခင္းစိတ္၏ဆင္းရဲျခင္းေတြျဖစ္ေနရျပန္တာ။အျပစ္အေပၚအျပစ္ေတြထပ္လုပ္မိေနတာေပါ႔။သံသရာရွည္ေနတာေပါ႔။ခႏၶာအာယတနေတြဆက္လက္ျဖစ္ေနၾကတာလို႔ပဲသိေစအပ္ပါတယ္။
#အလုံးစုံသည္ရွိ၏လို႕ယူလ်င္အစြန္းတစ္ဖက္သို႔ေရာက္၏။
#အလုံးစုံသည္မရွိလို႕ယူလ်င္အစြန္းတစ္ဖက္သို႔ေရာက္၏။
***ဤသတၱဝါအေပါင္းကိုကပ္ေရာက္မႈ"ဥပယ"ျပင္းစြာစြဲလမ္းမွဳ"ဥပါဒါန္"
နစ္ျမဳပ္စူးဝင္မႈ"အဘိနိေဝသ"တို႔သည္သတၲဝါအေပါင္းကိုေနွာင္ဖြဲ႕အပ္၏။
#အာရုံေပးဝတၳဳအဆင္းအသံစသည္တို႔၌သာစိတ္သည္အာရုံျပဳေသာအားျဖင့္ကပ္ေရာက္ေနျခင္း
#ျဖစ္ေပၚေနလ်က္ရွိေသာအာရုံသိစိ္တ္တို႔၌ငါဟုအတၲနွလုံးသြင္းျဖင့္ငါ႔ဥစၥာဟူေသာတဏွာတပ္မက္မွဳဳျဖင့္ျပင္းစြာစြဲမွတ္ယူမွဳျဖစ္ျခင္း
#အတြင္းအဇၩတၲမေနာဝိညာဏထိေရာက္ေအာင္အမွားထင္မွဳႏွလုံးသြင္းျခင္းသည္စူးနစ္ဝင္ေရာက္ေနျခင္း
***ထိုျဖစ္ျခင္းမ်ားျဖင့္တစ္စုံတစ္ရာအားရွိ၏ဟုလည္းယူေလ၏။
***ထိုျဖစ္ျခင္းမ်ားျဖင့္တစ္စုံတစ္ရာအားမရွိဟုလည္းယူေလ၏။
***မည္သို႔ယူယူစြန္းသည္သာတည္း။
#အဘယ္ေၾကာင့္ဟူမူအမွားနွလုံးသြင္းကပ္ၿငိမွဳအထင္မ်ားကိုသာအေၾကာင္းျပဳထားေသာေၾကာင့္တည္း။
***စင္စစ္ေလာက၌ျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွသည္မ်က္စိနားစသည့္အာယတနတို႔ကိုသာအေျခခံေလ၏။
***"ရွိ""မရွိ"စသည္မ်ားသည္လည္းထိုအာယတနျဖစ္ျခင္းတို႔အေပၚ၌သာပညတ္ေနျခင္းျဖစ္၏။
***အေျခခံအေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာမ်က္စိနားစသည့္အာယတနတို႔၏ျဖစ္ျခင္းအမွန္သေဘာကိုရွဳျမင္သုံးသပ္နိုင္သည္ရွိေသာ္ခ်ဳပ္ျခင္းကိုသိျမင္နိုင္ေပ၏။
"ျဖစ္ခဲဲ့ေသာ္ဆင္းရဲဲသာျဖစ္၏"
" ခ်ဳပ္ခဲဲ့ေသာ္ဆင္းရဲဲသာခ်ဳပ္၏ "
#မ်က္ေမွာက္၌စင္စစ္ဧကန္ျမင္အပ္ေသာဓမၼသဘာဝသေဘာတို႔ကို
ရွင္းလင္းထင္ရွားစြာသိျမင္ေနေသာအခါထိုအျမင္ေၾကာင့္တစ္စုံတစ္ရာကိုကပ္ၿငိမွဳသည္မျဖစ္ေတာ့။
#မသိျခင္းကိုအေၾကာင္းခံ၍အားထုတ္လ်က္ကပ္ၿငိစူးဝင္ေနမွဳအားလုံးတို႔သည္>>>မွန္စြာသိျမင္ျခင္း၏ရွင္းလင္းစြာပိုင္းျခားသိျမင္နိုင္ေသာသေဘာေအာက္၌ျဖစ္ျခင္းဟူသမ်ွသည္ခ်ဳပ္ျခင္းသာလ်င္ရွိေလသည္ဟု
#မ်က္ေမွာက္၌ပင္ထူးစြာသိလ်က္အလုံးစုံ၌မကပ္ၿငိပဲၿငိမ္းေအးစြာေနနိုင္ေၾကာင္းကိုသိျမင္အပ္ေလ၏။
_______******________
###ကစၥာန ေဂါတၱသုတ္###
-----******--------
၁၅။ သာဝတၳိျပည္၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ အသွ်င္ကစၥာနေဂါတၱသည္ ျမတ္စြာဘုရား ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား့ ''အသွ်င္ဘုရား မွန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' မွန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ'ဟူ၍ ဆိုပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ျဖင့္ မွန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' ျဖစ္ပါသနည္း''ဟု ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။
ကစၥာန ဤသတၱဝါအေပါင္းသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရွိသည္၏အျဖစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ မရွိသည္၏ အျဖစ္ကိုလည္းေကာင္း ႏွစ္ပါးကို မွီ၏။ ကစၥာန သခၤါရေလာက၏ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကိုဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္ေသာ သူအား သခၤါရေလာက၌ မရွိဟူေသာ အယူသည္ မျဖစ္။ ကစၥာန သခၤါရေလာက၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာကိုဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္ေသာ သူအား (သခၤါရ) ေလာက၌ ရွိ၏ဟူေသာ အယူသည္ မျဖစ္။ ကစၥာန ဤသတၱဝါအေပါင္းကို ကပ္ေရာက္မႈ 'ဥပယ'၊ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္'၊ နစ္ျမဳပ္စူးဝင္မႈ 'အဘိနိေဝသ'တို႔သည္ သတၱဝါအေပါင္းကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲဲ႕အပ္၏။ ဤအရိယာတပည့္သည္ကား စိတ္၏ တည္ရာ နစ္ျမဳပ္စူးဝင္ရာ ကိန္းေအာင္းရာျဖစ္ေသာ ထိုကပ္ေရာက္မႈ 'ဥပယ'၊ ျပင္းစြာ စြဲဲလမ္းမႈ 'ဥပါဒါန္'ကို ''ငါ၏ အတၱတည္း''ဟု မကပ္ေရာက္၊ မစြဲဲလမ္း၊ မေဆာက္တည္။ ''ျဖစ္ခဲဲ့ေသာ္ဆင္းရဲဲသာျဖစ္၏၊ ခ်ဳပ္ခဲဲ့ေသာ္ဆင္းရဲဲသာခ်ဳပ္၏''ဟု ယုံမွားမႈ မရွိ၊ ေတြး ေတာမႈ မရွိ။ ဤအရာ၌ ထိုပုဂၢိဳလ္အား သူတစ္ပါးကို အားထား၍ ယုံၾကည္သည္ မဟုတ္၊ (ကိုယ္တိုင္) သိျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ကစၥာန ဤမွ်ျဖင့္ မွန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' ျဖစ္၏။
ကစၥာန ''အလုံးစုံသည္ ရွိ၏''ဟူေသာ ဤအယူသည္ တစ္ခုေသာ အစြန္းေပတည္း၊ ''အလုံးစုံသည္ မရွိ''ဟူေသာ ဤအယူသည္လည္း ႏွစ္ခုေျမာက္ျဖစ္ေသာ အစြန္းေပတည္း။ ကစၥာန ဤႏွစ္ပါးေသာ အစြန္းတို႔ကို မကပ္ေရာက္မူ၍ အလယ္အလတ္အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာေတာ္မူ၏၊ မသိမႈ 'အဝိဇၨာ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ' အေၾကာင္းခံေၾကာင့္ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ျဖစ္၏။ပ။ ဤသို႔လွ်င္ အလုံးစုံေသာ ဆင္းရဲဲအစု ျဖစ္ေပၚ၏၊ မသိမႈ 'အဝိဇၨာ'၏သာလွ်င္ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ အႂကြင္းမဲဲ့ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ျပဳစီရင္မႈ 'သခၤါရ'တို႔ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ သိမႈ 'ဝိညာဏ္' ခ်ဳပ္၏။ပ။ ဤသို႔လွ်င္ အလုံးစုံေသာ ဆင္းရဲဲအစု ခ်ဳပ္၏ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
ပၪၥမသုတ္။
No comments:
Post a Comment